Το ∆ιεθνές Σύµφωνο για τα ατοµικά και πολιτικά δικαιώµατα, που, µαζί µε το προαιρετικό Πρωτόκολλό του, κυρώθηκε µε τον ν.2462/1997, και άρχισε να ισχύει για την Ελλάδα από 5.8.1997 (Ανακοίνωση Υπ. Εξωτ. Φ.0546/62/Α1 /292/Μ.2870/7.5.1997), έχει δε υπερνοµοθετική ισχύ κατά το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγµατος, στο άρθρο 2 παρ.3 αυτού ορίζει ότι: "Τα Συµβαλλόµενα Κράτη στο παρόν Σύµφωνο αναλαµβάνουν την υποχρέωση:α) να εγγυώνται ότι κάθε άτοµο, του οποίου τα δικαιώµατα και οι ελευθερίες, που αναγνωρίζονται στο παρόν Σύµφωνο, παραβιασθούν, θα έχει στη διάθεσή του µία πρόσφορη προσφυγή, ακόµη και αν η παραβίαση θα έχει διαπραχθεί από πρόσωπα που ενεργούν υπό την επίσηµη κρατική ιδιότητά τους,β) να εγγυώνται ότι η αρµόδια δικαστική, διοικητική, νοµοθετική... αρχή ... θα αποφαίνεται πράγµατι σχετικά µε τα δικαιώµατα του προσφεύγοντος, και να προωθήσουν τη δυνατότητα δικαστικής προσφυγής,γ) να εγγυώνται την εκτέλεση, από τις αρµόδιες αρχές, κάθε απόφασης που θα έχει κάνει δεκτή τη σχετική προσφυγή". Εξάλλου, το άρθρο 14 παρ.1 εδ. α' του ίδιου Συµφώνου ορίζει ότι:
"Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωµα η υπόθεσή του να δικαστεί από ... δικαστήριο ... το οποίο θα αποφασίσει ... και για αµφισβητήσεις δικαιωµάτων και υποχρεώσεων αστικού χαρακτήρα".
Με τη διάταξη αυτή συµπορεύεται και το δικαίωµα πρόσβασης σε δικαστήριο, που καθιερώνεται µε το άρθρο 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύµβασης ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΣ∆Α) (η οποία κυρώθηκε µε το ν.δ.53/1974), καθώς και µε το άρθρο 20 παρ.1 του Συντάγµατος.Οι ως άνω διατάξεις δεν ιδρύουν µόνο διεθνή ευθύνη των συµβαλλοµένων κρατών, αλλά έχουν άµεση εφαρµογή και υπερνοµοθετική ισχύ, άρα θεµελιώνουν δικαιώµατα υπέρ των προσώπων που υπάγονται στο πεδίο εφαρµογής τους.Οι διατάξεις αυτές εγγυώνται όχι µόνο την ελεύθερη πρόσβαση σε δικαστήριο, αλλά και την πραγµατική ικανοποίηση του δικαιώµατος που επιδικάσθηκε από το δικαστήριο, δηλαδή το δικαίωµα αναγκαστικής εκτέλεσης, χωρίς την οποία η προσφυγή στο δικαστήριο θα απέβαλλε την ουσιαστική αξία και χρησιµότητά της.(Ολ.ΑΠ 21/2001)Από τις εκτεθείσες συνταγµατικές διατάξεις και εκείνες του ∆ιεθνούς Συµφώνου για τα Ατοµικά και Πολιτικά ∆ικαιώµατα και της ΕΣ∆Α σαφώς συνάγεται ότι, προς επίτευξη του επιδιωκόµενου µε αυτές σκοπού της αποτελεσµατικής δικαστικής προστασίας, επιτρέπεται η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων κατά του ∆ηµοσίου, ΟΤΑ και νοµικών ν.π.δ.δ..
Σύµφωνα µε το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύµβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.∆.Α.), η οποία κυρώθηκε µε το άρθρο πρώτο του ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256),
«ΠΑΝ ΦΥΣΙΚΟΝ Η ΝΟΜΙΚΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ. ΟΥΔΕΙΣ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΣΤΕΡΗΘΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΕΙΜΗ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. …..».
0 Σχόλια